Onderbroekenlol

Pas geleden maakte ik een groepsapp aan voor Elena, Monica en mijzelf, met de briljante naam: "Asociación Anónima de las Divorciadas Guapas de la Inmaculada Concepción" (iets met knappe gescheiden vrouwen en de onbevlekte ontvangenis, in een kwinkslag omdat ons dorpje La Concepción heet uiteraard)

Zoals elk weekend, is er op zaterdagochtend een appje in deze groep met de vraag of we koffie gaan drinken. Inmiddels heb ik mijn ritme een beetje aangepast, want koffie op een lege maag, dat trek ik niet. Ik zorg dus al dat ik - ook in het weekend - vroeg ontbijt, zodat ik voluit 'ja' kan zeggen tegen het koffievoorstel. Een en ander in het kader van integratie en dus niet te vaak 'nee' roepen tegen uitnodigingen ;-). Overigens wordt de koffie gevolgd door 1, 2 en soms, zoals vandaag, zelfs 3 likeurtjes, dus eerst ontbijten is voor mij geen slecht idee.

Als we net aan ons eerste likeurtje beginnen,  komen er twee mannen aanrijden, die uitstappen en een grote kartonnen 'bananendoos' meezeulen. Ze worden hartelijk begroet op het terras. Ik ken ze niet, maar mijn dorpsgenootjes blijkbaar wel. Het zijn twee mannen uit een bekende zigeunerfamilie. Goedlachse pa, die een tand mist en woest haar heeft en een grote scheur bij het kruis van zijn jeans-short. Hij blijkt pas voor in de vijftig te zijn, maar ziet er ouder uit, door zijn door zon en wind gelooide, donkergebruinde huid. Achter hem sjokt zijn zoon, vriendelijk, maar wat minder flamboyant. 

Pa begint een gesprekje, en ineens gaat het over onze leeftijden. Monica wordt 50 geschat (het arme mens, ze is pas 42) en Elena 44 (die is 49). Bij mij komen ze er niet zo goed uit. Ik ben immers "niet van daar". Julio de terraseigenaar kijkt me aan en zegt: "jou schat ik ongeveer 41, 42 jaar?". Ik zeg: "dat klopt precies!". Hij blij, de dames gniffelend.

Pa maakt dan toch maar een paar complimenten richting de vrouwen aan het tafeltje, waarvan hij er één net behoorlijk heeft beledigd ;-), en zegt "3 voor vijf euro". Huh?? ik snap er niks van, maar mijn tafelgenoten blijkbaar wel. Dan gaat de doos open en deze blijkt gevuld te zijn met onderbroeken en slipjes: bragas. Nadat de handjes gedesinfecteerd zijn, beginnen terraseigenaar Julio en flamboyante Pa in de doos te graaien. Pa om zijn waar te showen, en Julio om een slip te zoeken voor zijn hoogzwangere vrouw. Pa showt Julio een gestippeld niemendalletje, dat ik eerder herken als een soort van scrunchy die je vroeger in je haar deed. Julio geeft met zijn handen aan hoe dik de buik van zijn vrouw is en zegt dat dat echt hélemaal niets voor haar is. Rebels pak ik mijn haar in een staart en roep naar flamboyante pa, dat dit de enige plek is waar zo'n niemendalletje nut heeft. Gelukkig wordt het goed ontvangen en iedereen moet erom lachen. Dan volgen er wat grotere tangas: groot driehoekje voor, klein driehoekje achter. Op dreef met mijn one womanshow noem ik het mascarillas (mondmaskertjes), en er wordt om gelachen, maar enkele dames nemen er toch een aantal af, waarbij ik vermoed dat het maskertje ergens anders terecht zal komen dan voor de mond.

Mijn - inmiddels 3, want er is een andere 'socia' nog bijgekomen uit het dorp - tafelgenoten beginnen ook te graaien in de doos met bragas en men haalt slips naar boven waar ik van denk: "oh, wat een mooie slip", maar die gehoon en schaterlach naar boven brengt.. men vindt het een oma slip. Hoge tailles zijn hier not done en hoe minder stof hoe beter, ondanks dat die stof mooi kant is. En húp er komt nog een mooie slip naar boven. Flamboyante pa lacht hard en zegt tegen Julio dat hij deze pas geleden aan zijn moeder verkocht. Ik lach een beetje sullig mee, maar ik begin me langzaamaan behoorlijk zorgen te maken over het sexy-gehalte van mijn ondergoed haha.

In het kader van de integratie uiteraard, én onder de aanmoedigende woorden van mijn tafelgenoten, duik ik uiteindelijk dan ook maar met gedesinfecteerde handen in de bananenkist en haal er twee niemendalletjes uit, die beslist véél te klein zijn, want hier in Spanje vallen de maten veel kleiner, en één lekker hoge slip, waarbij ik de opmerking hoor "klopt, véél fijner zo'n hoge slip als je aan het werk bent van dag tot dag, goed gedaan". 

Van de weeromstuit doet Julio de terraseigenaar, nadat wij hem hebben geadviseerd voor een slip voor zijn zwangere vrouw, ons alle vier een tanga cadeau (zo'n mondmaskertje). Hij zal beslist hebben gevonden dat ik als jonge blom toch een stukje jong ondergoed moet hebben.  Flamboyante Pa is zó in zijn nopjes met zijn goede zaken, dat hij ons trakteert op nóg een copa(likeurtje), welke overigens niet 3 voor 5 euro zijn, hetgeen weer een gat in zijn winstmarge blijkt. Hij neemt er zelf ook gezellig één. Inmiddels zijn er nog wat meer mannen gearriveerd in de bar en zoonlief gaat naar de auto voor een tweede bananendoos.. met mannenslips. En aan het tafeltje naast ons herhaalt het tafereel zich, maar nu met gretig graaiende mannen. 

Na een half uurtje, waarbij Flamboyante Pa nog even zijn eigen slip showde, die hij door het gat in zijn jeans naar buiten trok (als ik het goed begreep ging het om ademend materiaal.. ja je verzint dit echt niet en ik vraag me af of het gat expres gemaakt is om dat doel te dienen; houdt het zaakje wel luchtig daar natuurlijk ;-) ), vertrekken ze met beide dozen weer stevig in de hand. Pa roept over zijn schouder dat hij volgende week met BH's komt. Nou, het zal mij benieuwen... Ik verwacht iets van bikinibovenstukjes van driehoekjes of tepelstickers al dan niet met kwastjes of glitters.